Vandaag is overleden
Jenny Dijk
24 januari 1953 - 5 september 2014
Otto Dijk
Hagar en Michiel Malou
Jelmer en Marije Jasper
Tibbe
Groenoord 47
2401 AA Alphen aan den Rijn
Jenny is thuis waar je zaterdag 6 en zondag 7 september tussen 17.00 - 20.00
uur welkom bent om afscheid van haar te nemen.
Afscheidsbijeenkomst op dinsdag 9 september 2014
Theetuin Ôt Woutje
Burgemeester ten Heuvelhofweg 83 2391 MA Hazerswoude Dorp
. 9.30 - 10.00 uur welkom met koffie
10.00 - 11.00 uur toespraken en muziek
11.00 - 12.00 uur napraten, broodjes
Omstreeks 13.30 uur zal de begrafenis plaatsvinden:
Algemene begraafplaats Bloemendaal
Bergweg 64
2061 KB Bloemendaal
Ceremoniemeester Miriam
In plaats van bloemen liever een gift voor
Stichting ALS,
giro 100.000 (IBAN NL 50 INGB 000010000)
o.v.v. Jenny Dijk.
In de theetuin zal ook een donatiebox aanwezig zijn.
-----------------------------------
Toespraak Otto in de theetuin
We zijn hier bijeen om afscheid te nemen van mijn vrouw Jenny.
Ik heb geleerd dat een verhaal een begin en een eind moet hebben.
En waarom dan niet eerst met het einde beginnen. Mensen die me kennen weten dat ik wel vaker dwars lig.. Gewoon omdat het mij beter uitkomt.
Om te beginnen:
Bedankt Jenny, dat jij mij hebt gekozen als je man. En bedankt voor je eindeloze vertrouwen in mij. Jou geloof dat ik het beste voor je zou zoeken en zou weten te vinden.
Jouw kinderen: bedankt voor jullie eindeloze reeks emails en foto's. Waardoor jullie moeder nog een beetje kon deelnemen aan jullie leven.
Bedankt Marcel. Jij was de trouwste verzorger van Jenny en kwam elke week op vrijdag een dagje voor je ex-vrouw zorgen. En bedankt dat je daarbij ook elke keer een cake bakte en voor mij meebracht en zo ook voor mij zorgde. En ook jij bedankt voor jou vertrouwen in mij.
Bedankt broer Dick, voor je bijdrage aan een onvergetelijke week op het water in Friesland. Jenny heeft daar erg van genoten.
Bedankt collega's Andre en Bianca, jullie hebben Jenny trouw mee helpen verzorgen.
Bedankt Margrieta. Was jij er niet geweest – dan was Jenny hoogst waarschijnlijk in een verpleegtehuis beland en had ik nooit thuis voor haar kunnen leren zorgen.
Alle verzorgenden bedankt voor jullie liefdevolle zorg voor Jenny. Als jullie er niet waren geweest – dan was alles niet mogelijk geweest.
Bedankt familie, vrienden, koorleden voor jullie aandacht voor Jenny. Zij heeft dat zeer gewaardeerd.
Bedankt Mol (Jenny's kat). Dat je op het juiste moment je leven hebt beeindigd – om er op die manier voor te zorgen dat Jenny uit bed en in de rolstoel wilde.
En dan zijn er uiteraard altijd mensen die ik nu vergeet te bedanken. Niet omdat ze onbelangrijk waren, maar gewoon omdat ik ze op dit moment even vergeten ben. Zoals de overbuurvrouw Ingrid, die uit het niets opstond en wekelijks al mijn boodschappen deed. Ik weet niet hoet ik het zonder haar had moeten doen. En Ada die wlke week naar de zwarte winkel voor me ging.
En dan is er ook iemand die hier niet genoemd wil worden. Bedankt voor je discussies dat je minder wilde verdienen. Voor de vele uren dat ik met je over mijn zorgen mocht praten. Voor onze vriendschap. Voor de intensieve zorg die je aan Jenny bestede. Kortom voor alles bedankt, Vanessa. Oeps.
En dan nu mijn eigenlijke verhaal.
Het begon allemaal 10 jaar geleden. Op een dating site vonden Jenny en ik elkaar. Onze eerste ontmoeting was een fietstocht naar de strandtent Parnassia – waar ze 2 collega's sms-de “Wat een leuke vent”.
Weken later, na een tocht naar Schorl, stond een pan linzesoep eenzam te pruttelen in de keuken terwijl wij het elders druk met elkaar hadden. En veel later vernam ik, dat ookl dat met 2 collega's werd besproken. En dat vond ik toen wat minder.
Er ontstond een lat-relatie en we zagen elkaar elk weekend. Na 2 jaar kwam ik dan met alle 3 katten naar Jenny – en dat was elke keer een behoorlijke verhuizing.
Jenny is toen in de badkamer gevallen, en kwam een paar maanden bij mij logeren. Dat beviel goed. En toen haar werk een stukje richting Alphen ging verhuizen, besloot Jenny haar flatje te verkopen en bij mij te komen wonen. Op 13 oktober.
En bijna een jaar later vroeg ik haar ten huwelijk. Ik wilde haar verzorgd achter laten als zou overlijden. Ik was tenslotte 10 jaar ouder dan zij.
En we leefden nog lang en gelukkig:
Dwz: Tot de dag dat ze na haar wekelijkse kooravond met een dronken stem opbelde: “Ga je mee naar de huisarts”. Dat werd een tochtje naar de eerste hulp met als diagnose “spierziekte myastenie gravis”. Later gevolgd door ALS. Gevolgd door wekelijkse bezoeken aan het revalidatie centrum. Werken ging niet meer, en ze kreeg vroegtijdig een afscheids bijeenkomst op haar werk.
De ALS van Jenny ontwikkelde zich volgens het boekje. Ze belande achter de rolstoel, en later erin. En ze probeerde dapper er het beste van te maken.
Vorig jaar mei starte ze met beademing via een masker.
Vorig jaar September leek ze een long ontsteking te krijgen. De revalidatiearts zei: Geef maar morfine. Ik stelde Jenny toen de vraag “Wil je morfine of wil je leven.” Zij koos voor leven. Op zoek naar een behandeling belanden we in een ambulance, en de broeder zei: Ik zou in uw geval voor trachea beademing kiezen. De arts van de intensive care in Geldrop zei: Zo'n masker beademing de hele dag, dat kun je een mens toch niet aandoen. Dus beslot Jenny voor trachea beademing. En toen waren er weer diezelfde 2 collega's die sms-den: “We willen 1 keer per 14 dagen op Jenny passen.” Jenny lag daarna dag in dag uit in bed. En de eens zo zelfstandige Jenny liet alle beslissingen aan mij over.
En de kat Molly heeft haar toen weer uit dat bed gehaald. Jenny wilde bij Mol's begrafenis in de voortuin zijn – en zo geschiedde. En er kwam weer een tijd, dat we elke dag een uur of 2-3 naar buiten gingen.
Maar haar fut verminderde. Haar TV-avonden werden steeds korter. Haar benen lieten het zo langzamerhand ook afweten. En daarmee communiceerde ze via de computer. En in Juni nam ze het besluit: Ik wil zo niet verder leven. Het is genoeg.
En zo is het gekomen, dat Jenny vorige week definitief dit leven verliet. En nu staan wij hier. Om definitief afscheid te nemen van wat van haar over is gebleven.
Jenny: Je hebt dapper gestreden. Wie weet tot ziens.
Ik wil allen die hier aanwezig zijn bedanken voor hun aanwezigheid.
Toespraak Otto op de begraafplaats.
Jenny heeft voor haar laatste rustplaats gekozen voor Bloemendaal. Een gemeente waar zij met heel veel plezier en liefde heeft gewerkt. En waar zij heel veel lieve collega's heeft gevonden. Collega's die – zo heb ik bij diverse gelegenheden gezien – een intense en bijzondere band met haar hadden.
Als laatste afscheid zou ik een gedicht van
Hans Andreus
willen voordragen.
Het is getiteld: